Rzeka górska
Rzeka górska – naturalny, powierzchniowy ciek płynący w wyżłobionym przez erozję rzeczną korycie, okresowo zalewający dolinę rzeczną. W Polsce przyjmuje się, że rzekę górską stanowi ciek o spadku podłużnym większym od 5‰.
Rzeki i potoki górskie charakteryzują się dużą nieregularnością stanów wody, znacznym spadkiem podłużnym wynoszącym powyżej 5‰, dużymi wahaniami przepływów o wysokiej dynamice zjawisk związanych z ruchem wód wezbraniowych, dużą intensywnością rzecznych procesów erozyjnych oraz dużą szorstkością denną. Koryta cieków górskich przebiegają skalistymi wyłomami, często z progami i wodospadami, wyścielone są grubym rumowiskiem wleczonym (głazy, otoczaki)[1].
Rzeki i potoki górskie zasilane są wodami podziemnymi oraz powierzchniowymi z terenów o gruntach mało przepuszczalnych, często skalistych o znacznych dużych spadkach. Płynąca masa wody, przepływ (mierzona w m³/s), zmienia się w zależności od pory roku oraz z biegiem rzeki. Rzeźba koryta rzeki górskiej jest urozmaicona, koryto jest wąskie, brzegi koryta są strome a dno stanowią aluwia otoczakowo-gruzowe o zróżnicowanym składzie frakcjonalnym, od głazów i dużych otoczaków po piaszczysto-ilaste cząstki. Rzeka nie zajmuje całego dna. Doliny rzek górskich mają kształt U-kształtny, są to doliny przemodelowane przez lodowiec[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hydrologia rzek
- ↑ Potok górski, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-02-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czesław Król: Hydrologia. Warszawa: PWRiL, 1981. ISBN 83-09-00409-5.
- J. David Allan: Ekologia wód płynących. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12535-7.
- Andrzej Byczkowski: Hydrologia Tom II. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 1999.